… op de bonnefooi, naar Frankrijk.
Het is gedaan met ‘het goede leven’. Zo lijkt het voor nu, althans. We hebben ons uitgeschreven uit Nederland en dús maakt het klussen plaats voor mailtjes, dreigementen en andere ‘shit’ die geregeld moet worden. Gelukkig zijn er ook nog engeltjes en echte vrienden om ons heen.
Tijd voor (tuin)onderhoud maar dan moeten de spullen wél meewerken. We hebben afgelopen week veel meegemaakt, geploeterd en gezweet. Ook hebben we verschillende ‘uitjes’ gehad en natuurlijk genoten van af en toe een drankje en een hapje. In dit blog een ‘beknopt’ overzicht.
35,3 Graden aan de schaduwkant van het huis. Als je naar buiten liep leek het wel een sauna. Binnen hielden we het met moeite koel en zelfs het zwembadwater was (bijna) té warm. Code Rood in Lembras, nu weten we wat het is.
Als ik de weersvoorspelling zo bekijk dan komt er van klussen de aankomende dagen niet veel. Het wordt véél te warm. We hebben ook wel wat rust nodig, zeker nadat we gisteren, in de hitte, hard hebben gewerkt. Dat hadden we beloofd maar is ook voor het laatst geweest, sorry Ineke.
De tijd gaat zo ontzettend snel. Het is alweer een week geleden dat ik maandags aan de zolder ben begonnen en er is alweer een maandag voorbij, zonder noemenswaardige vorderingen. Of zijn die er inmiddels toch? 😉
Volgens goed ‘Ik Vertrek’ gebruik maken we vanmorgen kennis met de burgemeester van Lembras. José heeft eerder deze week een afspraak gemaakt en we zijn welkom op het kantoor van de Maire.
Ik had me voorgenomen deze week aan de ‘opknapbeurt’ van de bovenverdieping te beginnen. Een begin is gemaakt maar er komen ook andere noodzakelijk klussen ‘tussendoor’.
Afgelopen woensdag kwamen Piet en Claire een kijkje nemen in ons nieuwe huis. Ze staan weer op dezelfde camping als waar wij ze vorig jaar zomer hebben ontmoet. Je weet het misschien nog: ‘Die mensen met die enorme auto die ons uitzicht belemmerde’.
Ja, waar was ik gebleven? Druk, druk, druk. Er is veel gebeurd, zoveel dat ik weinig tijd had om het op te schrijven. Ook nu nog is er nog veel te doen. Hierbij toch even een snelle update, van wat er tot nu toe is gebeurd.
In het vorige blog schreef ik het al: ‘Het eerste dat we doen, zodra we van de notaris terugkomen, is een duik nemen in het zwembad, ons eigen zwembad.’ Afgelopen donderdag was het dan eindelijk zover. Een heerlijk gevoel, en nu wordt het druk.