Benidorm

Als we de stad inrijden doemen de wolkenkrabbers al op. Op de ‘grote’ weg mogen we nog 80 km/h maar hoe dichter we in het centrum komen hoe langzamer we mogen rijden. Hier is de maximale snelheid 20km/h, rekening houdend met de bewoners van deze stad. We sukkelen steeds verder het centrum in tot aan de rand waar we de auto ‘gratis’ mogen parkeren en lopen de rest.

De boulevard is bezaaid met oudjes, gezellig, drempelvrij en er is veel ‘volk’ op de been maar ook menig scootmobiel komt voorbij en tegemoet. Er is van alles te zien en te doen. Op het strand worden de spieren en gewrichten soepel gehouden maar niet iedereen doet mee.

We lopen de boulevard af en zien veel, heel veel restaurants, hotels en cafés in alle soorten en maten en van diverse nationaliteiten. ‘Voor elk wat wils’ zou je zeggen. Er zijn dan ook niet alleen ‘bejaarden’ maar ook veel toeristen te vinden op het terras.

De gemeente Benidorm telt in totaal 60.000 inwoners, maar tijdens de zomermaanden kan dit wel oplopen tot een kleine 500.000. Na Parijs, is Benidorm dan ook de tweede stad in Europa met de meeste hotelbedden. Door al benodigde slaapplaatsen voor toeristen heeft Benidorm ook nog eens de meeste hoge gebouwen per inwoner in heel Europa.

De boulevard bestaat uit twee delen die liggen aan twee prachtige stranden. Daar tussenin is het ‘oude’ centrum (El Casco Antiguo) waar we ook een kijkje nemen. Het is er druk. We horen veel Engels en Nederlands om ons heen maar ook veel Spaans. ’s Zomers kun je er verkoeling zoeken, las ik ergens op internet, maar nu is het in de schaduw best wel frisjes, zeker als er een windje waait. Ondanks het mooie weer zijn we blij dat we de jassen bij ons hebben.

Parallel aan de boulevard loopt de ‘Av. del Mediterráneo’, ook drempelvrij 😉 en dus goed begaanbaar voor ‘iedereen’. Hier zijn, tussen de vele appartementencomplexen, nóg meer hotels, restaurants, casino’s en bars te vinden. Niemand hoeft zich te vervelen hier. Wat overigens opvalt is dat de appartementen / wolkenkrabbers allemaal ver uit elkaar liggen, in ieder geval zover dat ze allemaal nog kunnen genieten van de zon en niet in elkaars ‘zon’ staan. Scheelt een hoop ergernis volgens mij. Afijn, ik dwaal af.

Het tweede deel van de boulevard is zo niet nóg drukker én ‘gezelliger’. Dat is natuurlijk heel persoonlijk maar ‘het heeft wel wat’. Ik zie alleen maar mensen genieten van het mooie weer, de mooie wandelboulevard, een biertje, een sangria én zijn of haar ‘oude dag’. Prima toch.

Aan het eind van de boulevard, bij éne ‘Baby Buddha Bar’ is het voor ons tijd, voor een drankje. Op de gevel van de zaak staat een Buddha afgebeeld, daarnaast hangt een uithangbord van ‘Fosters’ (een Australisch biermerk), de tafeltjes zijn beplakt in de kleuren en vorm van de Engelse vlag. De eigenaar spreekt Vlaams en de Serveerster kan alleen maar Engels. Zo is het wel een beetje onduidelijk waar we zijn beland. Als ik een biertje bestel blijken ze geen Australisch maar wel Spaans bier te hebben, dus krijg ik een halve liter SanMiguel (voor drie euro, da’s niet duur). Een tafeltje naast ons krijgt iemand een emmer met vijf flesjes SanMiguel erin, voor hem alleen. (Dat zien we later bij menig bar aangeboden en kost in Benidorm tussen de tien en twaalf euro). Overigens krijgt José vanzelfsprekend ook wat, een glaasje witte wijn.

We lopen langzaam weer terug en belanden voor de lunch in een zaak waar we, voor deze speciale dag, voor de eerste keer in Spanje een Paella voor ons tweeën bestellen. De 25 minuten wachten is het waard, Heerlijk!

Tussen de twee stranden ligt niet alleen het ‘oude’ centrum van de stad maar heeft ook ooit een fort gestaan (Balcón del Mediterráneo). Vanaf daar hebben we als afsluiting van de dag een mooi uitzicht op de ‘skyline’ van Benidorm. Na ruim 15.000 stappen gaan we weer richting ‘huis’.

Foto’s Benidorm