Als we zaterdags aankomen op de camping, die we bij vertrek hadden voorgeprogrammeerd in de navigatie van de auto, worden we al ‘opgevangen’ door de eigenaar. Hij komt ons vanuit zijn receptiegebouwtje tegemoet en maakt ons duidelijk, nog voordat we de poort zijn gepasseerd, dat er op de camping geen plek meer voor ons is. Vol. ‘Iets verderop zit nóg een camping, misschien heeft die wel plek’, legt hij ons uit.
Dáár aangekomen parkeer ik de auto en caravan óp een rotonde omdat de ingang áán de rotonde ligt. ‘Ik heb geen idee hoe ik hier naar binnen moet’, zeg ik tegen José, en zet de alarmknipperlichten aan. José loopt naar binnen maar komt spoedig terug met wéér slecht nieuws, ‘ook vol’. Wéér iets verderop schijnt nog een camping te zijn. Aan de receptie dáár worden we verwezen naar een camping 6 km verderop of eigenlijk ‘terug’ van waar we vandaan komen. Door de woorden, ‘Dát is een hele grote, die hebben vast wel plek’, geeft de eigenaar nog enige hoop maar of dát gaat lukken?
Bellen slaan we over, het is niet zo ver rijden, dus zetten we koers naar het ‘Devesa Gardens Resort’ naast het ‘Parc Natural de l’Albufera’. Hier worden we uitzonderlijk vriendelijk ontvangen door een meisje dat ons al snel duidelijk maakt dat er op haar camping geen plek meer is, vandaag. Wél morgen. Als alternatief biedt ze aan dat we één nacht op de parkeerplaats mogen staan mét stroom en dan morgen ná 12:00 uur mogen kijken welke plek er vrij is op de camping zodat we dáár dan kunnen staan. Het is even onduidelijk hoelang we willen én ook kúnnen staan, daar zijn wij zelf en is ook het beleid van de camping voor ons iets te wazig voor. We besluiten te ‘boeken’ tot en met vrijdag de 17e. Langer kan niet, denken we te begrijpen.
De eerste avond en nacht verloopt goed. We nemen een kijkje op de camping die van alles in huis lijkt te hebben. Er zijn veel Spaanse gezinnetjes en nog méér kinderen. De camping beschikt dan ook over een gigantische binnenspeelpark met een groen/wit dak aan de buitenkant en van binnen … , laten we zeggen, de ballenbak van de Ikea is er niets bij.
Verder op het terrein zijn naast de vele vakantiehuisjes een restaurant, supermarktje en een zwembad te vinden evenals meerdere tennisbanen, een paddelcourt, een gym, een minigolf, een manege, een dierentuintje, een hondenkennel én een miniscooterbaan. Ach, hier vermaken wij ons ook wel als het nodig is.
De volgende dag zijn er voor ons twee plekjes vrij en zoeken we er ééntje uit. Ze zijn vrijwel allemaal hetzelfde dus veel maakt het niet uit waar we staan. Helemaal geen gekke plek, beetje krap óf is het intiem? Er is water, gratis stroom en er zelfs al een waslijntje voor José gespannen.
Een dag later verkennen we de omgeving van de camping. We maken een lange wandeling, binnendoor, door de duinen naar het strand.
Daar aangekomen blijkt het een prachtig strand en bijna verlaten, op wat blote mensen na. Die liggen te genieten van de zon, de rust én de vrijheid 😉 Het is stralend weer en best wel warm. Iets verderop heeft nóg iemand dit strand uitgekozen om zijn of haar vrijheid te beleven. Het is zover weg, dat ik moeilijk kan zien of het een mannetje of vrouwtje betreft. Ook wij nemen plaats in het zand maar houden het discreet 😉
Rechts zien we de flats van het dorpje ‘El Perellonet’ waar we gisteren even zijn geweest. Dat bleek één troosteloze bende. Als we links kijken zien we in de verte de ’skyline’ van Valencia.
Na een tijdje, wandelen we weer verder langs het strand (het blijkt een mannetje) en gaan verderop, bij ‘Playa de la Devesa del Saler’ de duinen weer in. We willen naar het plaatsje El Salar maar dat blijkt te ver en keren weer om. Op de terugweg verdwalen we in de duinen, zien we een aantal hagedisjes, twee slangen maar naast nog wat vogeltjes verder geen ‘ander wild’. Wel veel bomen en struiken. Het is hier groen, stil en warm. We zetten ruim 17.000 stappen en hebben dan een biertje verdiend, vinden we.
Uitrustend op de Lafuma wordt ‘mijn’ rust verstoort door een hoop kabaal. De stellage, die ’s zomers moet zorgen voor schaduw op de staanplaatsen, wordt twee plaatsen verderop weggehaald.
Waarom, dat wordt even later duidelijk, als er een enorme Concorde camper achterwaarts het pad op komt rijden. Hij is zo groot dat ik niet de enige ben die er bedenkelijk naar kijk. Zes ton is zo’n ding, dat weegt hij niet maar kost zo veel. Naast de plaats waar de Concorde moet komen te staan is inmiddels de kleine smart gearriveerd die mee is gereisd, achterin. Het duurt bijna drie kwartier voordat het gevaarte op zijn plek is geparkeerd.
De smart past er nog nét naast. Veel plek om ernaast te ‘kamperen’ is er niet meer. De Duitse eigenaren zitten dan ook veel binnen. Ik heb ze in ieder geval niet meer gezien.
Morgen gaan we een dagje Valencia doen. Daarover in het volgende blog meer.
Ter vermaak
Wat een leuk verhaal was het weer en wat hebben jullie geluk met het prachtige weer, ja het is een heel verschil met de temperatuur hier
, vanochtend nog een wandeling gemaakt met een rugzak 🎒 op gevuld met een bakje ☕️ en regenjas aan, want af en toe een klein ☔️ buitje maar ondanks het weer wel lekker gelopen, dus blijf genieten van het mooie weer en de fantastisch omgeving.
Veel lieve groetjes Trube
Leuke blog. Wat een drukte, nog steeds, aan de Spaanse oostkust. Trouwens de camping ziet er best wel mooi uit maar wat een toeters en bellen. Ineke en in houden het maar bij onze Dethleffs. Voor ons prima en betaalbaar. Zou mij geen raad weten als ik met die bak zou moeten rijden.
Wij genieten nog even hier op El Zorro gelukkig met nog heerlijk weer. Wie weet tot gauw!
De temperatuur is prettig en de omgeving prachtig. Wat wil je nog meer? Apart dat er op veel campings geen plaats is. De camping ziet er ook goed uit.
Avontuur klinkt nog steeds goed 👍.
Hoi Claire, De camping is inderdaad heel netjes en schoon. Prima, één van de betere. We zijn al helemaal gewend aan het idee van een veredelde parkeerplaats (opstelling). We hebben inderdaad niets te klagen, hoewel dat misschien soms zo overkomt. We blijven Hollanders. Het blijkt in (regio) Valencia een feestperiode. Veel plaatsen organiseren (Fallas) feesten waar veel Spanjaarden vrij voor nemen (zo lijkt het) en dan zijn veel plaatsen gereserveerd. Je moet een beetje geluk hebben en niet te laat aankomen. Tot nu toe is het altijd nog gelukt. ‘Men’ zegt dat het nu wat rustiger gaat worden (Veel Duitse (overwinteraars) gaan nu zo’n beetje terug).