We plannen een dagje Valencia. We zetten de wekker op tijd, ontbijten daarna en stappen op de bus die vóór de camping een halte heeft. Lijn 25 brengt ons in drie kwartier naar hartje Valencia, voor € 1,50 p.p. We stappen uit, waar de meeste mensen uitstappen, één halte voor het eindstation. Daar stappen ook Chris en Anita uit, die we gisteren kort hebben gesproken en die ook op onze camping staan. Ze moeten naar de notaris, voor de verkoop van Chris appartement, dat hij hier heeft in Valencia en wij lopen een stukje met ze mee.
We zien prachtige panden langs brede wegen met daartussen parken met grote bomen. Het is ‘gezellig’ druk in de stad. Onderweg, op het ‘Plaza de Reina’ zie ik een heel groot beeld van een wel 6 meter hoge kop en als Chris mijn verbazing bemerkt vertelt hij iets opmerkelijks: ‘Het is Fallas in Valencia deze week, wisten jullie dat niet? Dat is hét festival van Valencia van 1 t/m 19 maart’.
Hij vervolgt zijn uitleg: ‘Schrik niet straks om 2 uur vanmiddag. Niet dat je denkt dat de Russen een inval doen. Er wordt elke dag op het ‘Place Ajuntament’ om 2 uur vuurwerk afgestoken en dat gaat er nogal heftig aan toe. Ik wil je adviseren te gaan kijken maar niet te dicht bij te komen’. ‘Verder heeft elke wijk hier poppen gemaakt die zondag in de fik worden gestoken’. Oh?
We nemen voor nu afscheid van elkaar en gaan onze eigen weg op zoek naar een kaart van de stad. We kijken onze ogen uit op het ‘Plaza de Reina’, zien veel mensen en groepen toeristen die worden rondgeleid. Het is echt druk. Op de kop van het plein zien we de grote toren ‘Miguelete’ en de ‘Catedral’. Daarachter op het ‘Place de la Virgen’ aangekomen, lopen we de ‘Basilica Virgen de los Desamparados’ binnen, zomaar.
De lichten gaan aan, kinderen komen binnen en nemen plaats op de bankjes. In een mum van tijd is de kerk gevuld met honderden kleine en héle kleine kinderen. We zijn ‘precies’ op tijd, voor wát weten we niet precies maar er staat iets te gebeuren, blijkbaar. Ze hebben allemaal één of meerdere bloemen bij zich die onder begeleiding van een zingend meisje op gitaar op een gegeven moment bij het altaar worden gelegd. Alles met weliswaar wat geroezemoes maar zonder morren en onder ijzeren discipline van begeleiders die ze aanwijzingen geven. Heel aandoenlijk om te zien en te horen:
Als we weer naar buiten en op zoek naar koffie gaan, belanden we op ‘Plaza Fueros’ waar we uitzicht hebben op één van de vele creaties, die we later nog tegen zullen komen. Beelden gemaakt van piepschuim met een laagje polyester en beschilderd in prachtige kleuren.
Slenterend door de stad komen we uit bij het gezellige en drukke ‘Plaza Mercado’. Ook hier is het druk en mede door het weer heerst er een soort zomerse (feest)stemming.
We nemen een kijkje in de ‘Mercado Central’ die werkelijk Mega is. Honderden kramen met groente, vlees, vis en fruit (én ander spul). José vermaakt zich hier wel en verbaast zich over de hoeveelheid maar ook over de omvang van de waar.
Het is dan tegen half twee en we zien al veel mensen richting ‘Plaza Ajuntament’ lopen. Ook wij lopen langzaam die kant op want om twee uur gaat er iets gebeuren. We lopen met de mensenmassa mee. Onderweg zien we politiebusjes die de toegang van het plein aan het blokkeren zijn. Als we aankomen is het al een drukte van jewelste en het wordt nog alsmaar drukker. Iedereen wacht zenuwachtig af. Ook menig balkon staat vol met mensen die wachten op wat komen gaat.
Dán om tien voor twee gaat er een pijl in de lucht gevolgd door een geweldige knal. Een cobra 5 is er niets bij. Om vijf voor twee volgt een tweede pijl mét knal. De knallen komen vanaf het plein waar wij vanaf een afstandje zicht op hebben.
Twee uur, het geweld barst los. De knallen hebben een ritme, net als zo’n samba band. Eerst gaat het langzaam, dan steeds sneller en ook harder. Je voelt het echt in je maag. Er zitten ook gekleurde pijlen bij hoewel je die nauwelijks ziet. Het gaat bij Spanjaarden duidelijk om het lawaai. Ik begin te bewegen op het ritme van de knallen maar ben blijkbaar de enige want verder kijkt iedereen naar de pijlen en knallen die in hoog tempo worden afgevuurd. Het is echt een oorverdovend kabaal en we zijn blij dat we niet dichter bij het plein zijn gaan staan. De rook neemt toe en het zicht neemt af. Nog steeds gaat het harder en harder, je voelt dat het tot een climax wordt opgebouwd. Prachtig gedaan en als het eindigt met drie harde knallen klapt en juicht iedereen. Laat de lente maar komen, zo doe je dat hier! Yes!
Snel loopt het plein leeg en wij gaan op zoek naar onze lunch. We komen terecht in een zaakje vlak bij ‘Jardins del Real / Vivers’, aan de rand van het oude centrum, in de wijk Sant Bult. Daar zie ik mensen buiten aan een tafeltje paella eten én dat ziet er goed uit. De eigenaar, die we treffen als we binnen een kijkje nemen, is alleen en heeft duidelijk niet op zoveel bezoek gerekend maar is blij ons te verwelkomen. Buiten zijn nog twee andere tafeltjes bezet want binnen staat alles opgestapeld en is het verder leeg. De man zucht en rent van het ene tafeltje naar het andere én dan weer naar binnen. Telkens als hij naar buiten komt horen we eerst een harde kreet, alsof hij iemand tegen zou kunnen komen en als wij aan de beurt zijn krijgen we in de haast een notitieblokje op tafel gegooid. Alles met de nodige humor om het luchtig te houden.
Er staat helaas geen Paella (meer) op dus we bestellen wat tapas gerechten en met een biertje erbij smaakt het uiteindelijk allemaal prima. Klaar voor het vervolg van onze ontdekkingstocht door Valencia.
Tot slot: Je kunt steden natuurlijk moeilijk vergelijken maar bijvoorbeeld Sevilla was volgens mij iets gemoedelijker dan Valencia maar déze stad heeft veel grandeur. Er zijn schitterende gebouwen, prachtige huizen, brede wegen maar ook kleine straatjes. Vriendelijke mensen en lekker eten. We lopen veel vandaag. Er is zoveel te zien. Er heerst een zomerse en feestelijke sfeer in de stad. Iedereen is blij lijkt het wel. We genieten van de stad en het moment.
Door de stad liep ooit de Turia rivier. Op de drooggevallen rivierbedding is nu een park gecreëerd. Een deel van het park is ingericht met de ‘Stad van de Kunsten en de Wetenschap’. Het plan is om, na een dagje rust op de camping, donderdag daar een kijkje te nemen.
Wat een prachtige beelden zeg. Echt mooi. Jullie zijn precies op tijd om dit mee te maken. 👍
Wat een mooie stad is Valencia. Leuke verhalen, mooie foto’s en prachtig vuurwerk. Leuk dat je dat geluid hebt toegevoegd. Het lijkt wel een gecomponeerd stuk muziek, waarin de spanning langzaam wordt opgebouwd. Prachtig om naar te luisteren.
Bedankt Ben, voor je reactie. Inderdaad, Valencia is ook één van onze favorieten. We hebben een schitterende tijd gehad daar en mooie herinneren gemaakt. Het vuurwerk, dat waren inderdaad niet zomaar wat knallen, het leek inderdaad op muziek. Als je er bij was geweest had je het ook nog kunnen voelen. Het ging écht hard, midden in die stad. 😉 Leuk dat jij er toch, op deze manier, ook een beetje van genoten hebt.