Yes, het is zover !

( Het duurt ongeveer 5 minuten om dit artikel te lezen )

Donderdag on twee uur hebben we een afspraak om het huis te bekijken, vóórdat de overdacht daadwerkelijk plaats zal vinden. Peter en Maggie, de oude eigenaren, wachten ons al op en zijn ook blij dat het eindelijk zover is. Zij hebben gisteren het huis leeggehaald. Hun verhuiswagen is al onderweg naar Devon, zuidwest Engeland. Even later komt ook Adrian de makelaar binnen en we lopen met z’n vijven door het huis. Nog even en het is van ons. Van de meterstanden worden foto’s gemaakt. Her en der staan nog spullen, zoals afgesproken maar het ziet er opgeruimd uit. We zien elkaar straks om half vijf bij onze notaris Bardin.

Bij de notaris aangekomen moeten we even wachten maar zitten al snel met z’n zeven om tafel. Bardin aan het hoofd, Peter, Maggie en hun notaris aan de ene kant, Adrian en wij aan de andere kant. In het midden staat weer de 3d geprinte levitating globe. Tegenover de notaris hangt aan de wand een enorme tv waarop hij alles presenteert. De hele administratie rondom het huis komt één voor één in beeld, wordt bekeken, besproken, beoordeeld en uiteindelijk goedgekeurd. Als de geschiedenis van het huis tot 30 jaar terug kan worden verantwoord kleuren alle vinkjes groen en is het dossier helemaal af. Peter en Maggie zetten na ruim een uur, eerst hun handtekening op een tabletje, dan wij en tot slot wordt er een handtekening van de notaris in het dossier toegevoegd. Het huis is van ons, eindelijk.

Met de sleutels die we van Peter krijgen rijden we direct naar het huis en lopen als trotse eigenaren door het huis. De meegenomen champagnefles wordt ontkurkt en met glas en al nemen we onze eerste duik. Als het laat wordt rijden we naar de manege waar de caravan nog staat en waar we nog gaan slapen, voor de laatste keer. De volgende ochtend staan we vanzelfsprekend 😉 vroeg op. We pakken alles in, betalen de rekening bij Rachel en vertrekken dan naar ons nieuwe huis, een half uurtje rijden richting Lembras.

Als we aankomen bij de poort werkt de afstandsbediening, om de poort te openen, niet. We drukken en drukken maar er gebeurt helemaal niets. Ik klim over het hek en ga naar binnen bij het huis. De stroom is eraf. Peter heeft zijn contract opgezegd en waarschijnlijk waren wij iets te laat met het afsluiten van ons nieuwe contract. Het zal toch niet. Zonder stroom geen koeling, zonder stroom straks geen licht. ‘Moeten we een camping opzoeken om de spullen in de koelkast te redden, of vragen we of we een verlengsnoer bij de buurman in een stopcontact kunnen doen?’ José probeert in allerijl op internet contact te zoeken met ‘engie’ de stroomleverancier. Dat mislukt, het is ‘Quatorze juillet’, 14 juli, dé nationale feestdag van Frankrijk. Tja, en dan viert heel Frankrijk feest en wordt er nergens gewerkt, ook niet bij engie.

We zijn een uurtje bezig en besluit Ed’s wijsheid aan te spreken. Ik stuur hem een appje en vraag om tips. ‘Op de linky (de slimme meter in Frankrijk) zit een knopje dat je 5 sec ingedrukt moet houden. Probeer eens of dát werkt’. Er gebeurt ogenschijnlijk niets maar als ik terugloop in het huis zie ik dat het klokje van de magnetron op 00:00 staat te knipperen. Ja!, we hebben stroom! Het is echter niet voor lang want als we koffiezetten valt alles weer uit… Lang verhaal kort: We hebben ‘noodstroom’ voor vandaag, morgen, als iedereen weer werkt, gaat ons contract ‘pas’ in en hebben we échte stroom. En zo geschiede.

De daaropvolgende vier dagen maken we alles verder schoon. Het huis blijkt weliswaar ‘opgeruimd’ maar verre van schoon. Het is poetsen, poetsen en nog eens poetsen. We besluiten niet dinsdag maar een dag later naar Nederland te gaan. Elke ochtend nemen we eerst een duik in het zwembad en ook ’s middags ná de werkzaamheden nemen we weer een duik. Het is al die dagen prachtig weer, eigenlijk veel te warm om aan het werk te zijn maar op dinsdag is (bijna) alles schoon geeft het een voldaan gevoel.

Woensdag rijden we in één dag naar Nederland. Het is 1089 kilometer. Na12,5 uur rijden komen we aan in Bemmel bij de broer en schoonzus van José. Hier logeren we weer de aankomende dagen. We worden ontvangen met een biertje en macaroni, praten bij maar gaan daarna ook vermoeid naar bed. Vandaag het eerste deel van ons programma hier: Eerst naar de huisarts waar José nog een afspraak heeft gemaakt, daarna naar de notaris voor ons testament. Dan gaan we even langs bij Sandra en Roland (oud-collega’s van mij) en worden rondgeleid in ‘hun’ huis dat Roland al vier jaar aan het verbouwen is. Dán gaan we koffiedrinken bij Nina, een gezamenlijk vriendin van ons, die om de hoek van ons oude huis met háár huis bezig is. Dan zet José me af bij mijn Turkse kapper in de Steenstraat. Ik ben aan een knipbeurt toe, vindt ze en kom als een ander mens de zaak weer uit. We lunchen daar in de buurt. We zijn dan op 100 meter van mijn oude werkplek en besluiten daar na de lunch een bezoekje te brengen aan Frank en Dolf. ’s Middags rijden we dan naar Barneveld waar we de nieuwe hordeur voor de caravan op gaan halen. Op de terugweg zien we een AH en besluiten snel wat boodschappen te doen. De supermarkt ligt op hetzelfde pleintje als één van de oude werkplekken van José, waar we dus ook even goedendag gaan zeggen. Rond half zes komen we weer aan bij ons gastgezin. Een lange drukke dag, maar al veel gedaan o.a. dit blog geschreven. Nu koffie en dan vroeg naar bed.